Książkoholiczka94: Sobota wieczór, impreza? Nie, dziękuję, ja idę do biblioteki!- TAJEMNICZA NOC W BIBLIOTECE

16-go maja odbywała się NOC MUZEÓW. Coraz częściej do tego wydarzenia przystępują nie tylko muzea, ale i biblioteki. Ja w tym roku wybrałam się do biblioteki w moim rodzinnym mieście na „Tajemniczą noc w bibliotece”. Temat od razu mnie zainteresował, a że z tą biblioteką byłam związana od najmłodszych lat i znałam kreatywność pracujących tam Pań, wiedziałam, że to będzie „coś”.

Sobota wieczór, impreza? Nie, dziękuję, ja idę do biblioteki!

I wiecie co? Wcale nie żałuję!

Na wstępie, po przekroczeniu progu biblioteki przywitał mnie poczet czarownic, jako, że do rozpoczęcia pierwszej części spotkania było jeszcze trochę czasu, zdążyłam przyjrzeć się wystawie, zdobiącej ściany sali, w której zbierali się uczestnicy wydarzenia. Wernisaż odbył się co prawda jakiś czas temu, jednak wcześniej nie miałam okazji odwiedzić tego miejsca, a szkoda, bo obrazy autorstwa Ludmily Djakočuk i Petera Lubomira Štícha są naprawdę niesamowite, klimatyczne i emocjonalne.

Oczarowana malarstwem, udałam się do drugiego pomieszczenia gdzie była przygotowana wystawa białych kruków- bardzo rzadko spotykanych egzemplarzy książek.

I to był mój mały raj. Obcowanie z dziełami sprzed blisko stu lat (a nawet starszymi), było czymś niesamowitym dla takiego miłośnika papierowych wydań książek jakim jestem ja ;)

A uwierzcie, było czym się zachwycać:

*„Warszawski dziennik” z roku 1869 roku,wydany w języku rosyjskim (był to okres zborów), drukowany nie na papierze, a na jedwabiu.

*Dzieła Henryka Sienkiewicza wydane jeszcze na życia autora.

*„Przekrój” z roku 1957 roku.

*„Dookoła świata”- czasopismo, wydania z lat 1955-1957.

*4 tomy historii polskiej- wydanie przedwojenne.

*Książkę medyczną z roku 1885.

Punktualnie o 20:30 rozpoczęła się gawęda na temat „tajemniczych miejsc” w mieście, prowadzona przez jednego z mieszkańców. Uczestnicy mieli okazję zobaczyć swoje miasto, miejsca, które mijają na co dzień, takimi jakie były kilkadziesiąt lat temu, a także poznać historię tych miejsc. Dla mnie było to bardzo ciekawe doświadczenie i osobiście zachęcam każdego do zapoznania się z dziejami własnego miasta, gdyż od najmłodszych lat uczą nas historii Polski, Europy, Świata, ale mało kto chce przedstawić nam historię regionu, a w rezultacie wygląda to tak, że więcej wiemy o konfliktach w Azji, niż o dziejach naszej Małej Ojczyzny.

Następnie przyszła pora na „ODKURZANIE PAMIĘCI” czyli przegląd nagrań z kaset VHS.

Organizatorzy wybrali spektakl przygotowany z okazji 50-lecia biblioteki, z 2000-go roku. Było pięknie, było zabawnie i aż żal, że tak krótko;) Miło było patrzeć na ludzi, których na co dzień mijamy na ulicach, odmłodzonych o 15 lat, zwłaszcza kiedy uzmysłowimy sobie, że tak naprawdę, te półtora dekady w ogóle ich nie zmieniło, nadal tryskają pozytywną energią i „chce im się” działać.

Z międzyczasie przejrzeliśmy stare kroniki biblioteki, prowadzone od roku 1975. Była to kolejna okazja by przyjrzeć się ludziom i miastu sprzed kilkunastu czy kilkudziesięciu lat. Widok znajomych twarzy, młodszych o ładnych kilka lat, wywoływał salwy śmiechu wśród zebranych, a także przywoływał przyjemne wspomnienia.

W szampańskim nastroju dotrwaliśmy do kulminacyjnego punktu eventu czyli: „Mrocznej tajemnicy bibliotecznej piwnicy”. Jak zwykle mogliśmy liczyć na kreatywność i poczucie humoru naszych Pań Bibliotekarek. Mroczne wejście do piwnicy przy świetle latarek, krwawe ślady na drzwiach, ludzkie szczątki, grób Ebenezera Scrooga, wiedźma strasząca gości i unoszący się zapach ketchupu... to było idealne podsumowanie świetnego wieczoru.

Ze swojej strony mogę dodać tylko jedno: oby więcej takich wydarzeń! Widać było, że wszyscy zaangażowani w przedsięwzięcie włożyli sporo pracy, aby osiągnąć zamierzony efekt, a ten robił wrażenie;)

Tylko jedna smutna refleksja naszła mnie po tym wieczorze.

Z racji pracy przy prowadzeniu bloga, sporo czasu poświęcam na wyszukiwanie miejsc zrzeszających czytelników i wydawało mi się, że z czytelnictwem Polaków wcale nie jest tak źle, jak pokazują to statystyki, zaczęłam wierzyć, że wraca moda na czytanie, zwłaszcza wśród ludzi młodych, jednak patrząc na frekwencję w tym dniu, lekko się załamałam, gdyż plan wydarzenia był na tyle ciekawy, że powinien zainteresować młodych czytelników, a w rzeczywistości pokolenie 20-sto i 30-sto latków praktycznie się nie pojawiło... a szkoda, bo wiele stracili.