"Ofiarowana"- Jenna Miscavige Hill

"Szok"- pierwsze słowo jakie przyszło mi do głowy w związku z tą pozycją. Niedowierzanie pojawia się już po kilku stronach i pozostaje aż do końca...

"Ofiarowana" jest prawdziwą historią Jenny Miscavige Hill- bratanicy przywódcy scjentologów, która po latach męki, wyrwała się ze szponów sekty.

Jenna pokazuje sposób w jaki działa sekta od strony "Sea Org"- najważniejszej organizacji w hierarchii sekty. Życie członków Sea Org znacznie różni się od życia szeregowych scjentologów, a co dopiero od życia celebrytów należących do sekty.

W książce oprócz opisu działania sekty i własnej historii autorka opisuje też filozofię scjentologów ( coś dla tych którzy chcą zobaczyć w co wierzą scjentolodzy)

Historia Jenny jest wstrząsająca w każdym calu. Cała jej rodzina od 2 pokoleń należała do kościoła, więc jej nikt nie dał wyboru. Od najmłodszych lat była szkolona tak, by w jak największym stopniu przysłuzyć się scjentologii.
Już w wieku 2 lat prawie nie widywała rodziców, którzy od rana do później nocy pracowali dla organizacji. Oni nie mieli własnego życia, mieszkali w budynku należącym do scjentologów wraz z innymi wyznawcami tej "religii", byli odcięci od świata WOGS czyli od wszystkich, którzy nie należeli do sekty.

Już na początku uderzył mnie fakt, że ta "religia" rozbija rodziny, oddziela rodziców od dzieci, rozdziela małżeństwa, wysyłając małżonków do różnych bas w 2 odległych stanach, a oni nie mogą się temu sprzeciwić, gdyż inaczej czekają ich sankcje np. Ciężka praca fizyczna i izolacja od ludzi.

Około 5 roku życia Jenna została wywieziona na Ranczo, gdzie mieszkała wraz z innymi dziećmi, których rodzice należeli do Sea Org. Jednak nie bylo to zwykłe miejsce: dzieci od najmłodszych lat musiały tam ciężko pracować. Była to swojego rodzaju niekończąca się Szkoła przetrwania. Mieli zaplanowany każdy dzień, minuta po minucie: sprzątanie, jedzenie, musztra, ciężkie prace fizyczne (np. Kopanie rowów, noszenie głazów czy remont budynków), nauka (dzieci nie chodziły do szkoły, były uczone przez scjentologów), a wieczorami nauki scjentologiczne. Wszystko po to, bo nie zdążyły nauczyć się samodzielnego myślenia.
Jenna już jako 7-latka była odpowiedzialna za opiekę zdrowotną nad wszystkimi dziećmi mieszkającymi na Ranczu!
Kontakt z rodzicami dzieci miały jedynie w weekendy, a i wtedy rodzice nie mogli poświęcić im całej uwagi, gdyż musieli przede wszystkim wywiązać się z obowiązków względem kościoła.
Tak małe dzieci musiały podpisać kontrakt na miliard lat! (Scjentolodzy wierzą, że kiedy ciało umiera znajdujący się w nim duch zaczyna nowe życie w nowym ciele)
W wieku zaledwie 11 lat Jenna została przeniesiona do innej bazy, oddalonej 5 tys. km. od rodziców!

Scjentolodzy byli ciągle poddawani przesłuchaniom, audytom, i kursom, z wiekiem rygor względem nich wcale się nie zmniejszał. Nie mogli nawet kontaktować się zbyt często z członkami sekty niższego szczebla.
Członkowie kościoła nie dość, że nie mają swojego życia poza sektą, to nawet w obrębie sekty ich życie podlega ciągłej kontroli. ingerują nawet w związki członków sekty.
Jenna została odizolowana od pierwszego chłopaka tylko dlatego, że według przywództwa sekty, nie był on dla niej dobrym wyborem. Z obecnym mężem sekta również próbowała ją rozdzielić jednak nie udało im się, gdyż oboje zaczęli zauważać negatywny wpływ sekty na ich życie.

Kiedy rodzice Jenny odeszli z Sea Org ona sama miała zaledwie 16 lat, mimo to, kiedy Jenna zdecydowała się zostać, sekta utrudniała jej kontakt z rodzicami.

Takie przykłady można mnożyć w nieskończoność...

Tak naprawdę nigdy nie wiedziałam o scjenotologii specjalnie dużo, wiedziałam że jest to ogromna sekta, do której należy też wielu celebrytów, ale nie zagłębiałam się w temat. To co przeczytałam w tej książce naprawdę mnie przeraziło, to co przeżyła ta dziewczyna i inni członkowie sekty, to prawdziwe piekło nikt nie zasłużył na takie traktowanie.

Ciężko mi oceniać tę książkę pod względem czysto literackim, bo nie jest to zwykła powieść. Czyta się ją dobrze, jednak najbardziej oddziałowywuje na człowieka dopiero kiedy uświadomimy sobie, ze ta historia wydarzyła się naprawdę i to na przełomie XX i XXI wieku...

\